|
 ................omslag Weemoed over wat is geweest |
| Colofon ............................................................................ |
In de onderhavige memorie zijn sfeerbeelden opgetekend van onze bezoeken aan Berlijn tijdens de optimistische jaren negentig en de aanloop daarnaartoe. Althans zoals ik ze mij nu herinner, bijna 25 tot 40 jaar na dato. Het is een libretto bij opus 12, een melancholiek muziekstuk maar het geschrift zelf is veeleer vrolijk dan droefgeestig. Opus 12, een symfonisch gedicht waar ik begin 2022 aan begon te schrijven, heeft een wat zwaarmoedige toonzetting. De stemming werd onwillekeurig ingegeven door de weemoed waarmee wij thuis terugdachten aan de internationale ontspanning in de jaren negentig. Een periode van toenadering tussen de machtsblokken in de wereld. Hoe anders dan het huidige tijdsgewricht. Toen de gevreesde Russische broedermoord werkelijkheid werd, geraakte ook de muziek nog wat dieper in mineur. De voltooide compositie kreeg de titel ‘Weemoed over wat is geweest’, een verwijzing naar de voorbije ontspanning tijdens de periode van Gorbatsjov en Jelsin. Voor Rita en mij zijn die optimistische jaren onverbrekelijk verbonden met Berlijn. Het jaar dat Gorbatjov aantrad brachten wij onze zomervakantie door in de gedeelde stad. Het IJzeren Gordijn hing nog stevig aan de rails. Er is geen stad ter wereld waar de internationale ontspanning sindsdien zulke ingrijpende gevolgen heeft gehad als in dit culminatiepunt van de Koude Oorlog. We zijn er in de loop van de jaren zo'n 20 keer geweest en zeggen Marlene Dietrich na: Ich
hab noch einen Koffer in Berlin |
|||||||||
| .
|
.. |
||||||||||
