| .......... .... |
opus 6 Pas toen alle delen af waren bleek mij dat het stuk nogal stemmig was. Zelfs de meer vrolijke passages waren in mineur. Om de schijn van zingeving op te houden heb ik ten lange leste maar besloten het geheel Symfonisch Requiem te noemen, waardoor de gedragen adagio's ineens een diepere betekenis hebben verkregen. Het is nu maar te hopen dat de muziek aan veel tragische voorvallen luister mag bijzetten. Het afsluitende deel 'In ganzepas' leent zich uitstekend als achtergrondmuziek bij het ter aarde bestellen. Het liefst op een ouderwets winderig kerkhof waar het driemaal de ommegang nog in acht wordt genomen. Het ritme nodigt uit tot een kordate maar ietwat waggelende tred. Bij alle statigheid verkrijgt de stoet daardoor een zekere ongedwongenheid. Het tafereel ziet er zo aanstekelijk uit dat men er bijna zin in zou krijgen. |
.... |
|
.... | |||||||||||||
| ... | .................. | ... | ... | ||||||||||||||
|
. . |
||||||||||||||||
....1. Guttegut ....2. 't is me wat ....3. Nou nou ....4. Zeg dat wel ....5. Zucht ....6. Ahum |
7. Ach dan toch.... 8. Godverdegodver.... 9. Even nog.... 10. 't Ja, zo gaat dat.... 11. Straks koffie en cake.... 12. In ganzepas.... |
||||||||||||||||
. |
|||||||||||||||||
